Ankara Kedisi (Angora Kedisi)

Yerleşim yeri Ankara bölgesidir. Sahibine bağlı,sosyal,zeki,enerjik hayvanlardır. Milli ırk olarak tescil edilmişlerdir. Ankara kedilerinin sınai mülkiyet hakları Tarım ve Köy İşleri Bakanlığına aittir ve yurt dışına çıkışları özel izine tabidir.

Ankara kedilerinin üçgenimsi, uzun burunları vardır. Kulakları uzun ve birbirine yakındır. Kulak uçları dik ve tüylüdür. Gözleri iri ve yuvarlak, dikey badem şekillidir. Göz renkleri genellikle mavidir. Kehribar renkli, yeşil-sarı, sarı-mavi (iki renkli) de olabilir. Düzgün kemik yapılı, zarif hayvanlardır. Tüyleri ipeğimsidir. Alt tüy olarak adlandırılan ikinci bir tüy tabakaları yoktur. Tüyleri 3 yaş civarında en güzel halini alır. Yurtdışında İran kedileriyle melezleştirilip, renkli, güzel tüylü kediler elde edilmiştir. Kuyrukları bol tüylü, kabarıktır. Yürürken kuyruğunu sırtına doğru yatay olarak kıvrık tutarlar(Bazıları tutmayabilir). Ankara kedilerinin çoğunluğu kalıtsal olarak sağırdır.

Ankara kedilerinin 10. Yüzyılın başlarında Vikingler tarafından Avrupa’ya götürüldükleri düşünül mektedir. Avrupa’daki uzun tüylü kedilerin atasının Ankara kedisi olduğu tahmin edilmektedir. 1620-1625 yıllarında Haçlı seferinden dönen Fransız bilim adamı Claude Fabri de Peirese bir çift Ankara kedisini de beraberinde Fransa’ya götürmüştür. Kısa bir süre sonra Ankara kedileri Avrupa’da en çok talep gören kedi olmuştur. 18.yy’da Marie Antonietta’nın ve 14. Louis’in bu kedilere olan düşkünlüğü neticesinde üretimlerine başlanmıştır. 17.yy’da İtalya’da Ankara kedilerinin üretimi ve ırklarının muhafazası için dernekler kurulmuştur. Günümüzde Clup Angora Turco Pietro Della Valle isimli dernek halen çalışmalarını sürdürmektedir.

Van Kedisi

Zeki, canlı, sahibine bağlı kedilerdir. Çok iyi birer arkadaş olmalarına rağmen kucağa alınmayı pek sevmezler. Temizliklerine çok düşkün, titiz kedilerdir; bu sebepten devamlı yalanır, temizlenirler. Çok iyi avcıdırlar. Diğer kedilerden farklı olarak suda yüzmeyi ve suyla oynamayı çok severler. Efsaneye göre ilk Van kedisi Van Gölünden yüzerek karaya çıkmıştır. O kedi tüm Van Kedilerinin atası olmuştur.

Van kedilerinin yüzleri üçgenimsi, elmacık kemikleri çıkık, boynu kısa ve güçlüdür. Gözleri hafif basık ve badem şekillidir. Gözbebekleri yuvarlak ve belirgindir. Gözleri mavi veya kehribar rengidir. Bazı Van Kedilerinin gözleri iki farklı renk de olabilir. Kulakları büyük, geniş ve dibe doğru yuvarlaktır. Burunlarının ucu, pati altları ve kulak içleri pembedir. Sanıldığı gibi sağır değillerdir. İki gözü renkli olan kedilerde sağırlık oranı sadece %2-3’dür. Anatomik olarak uzun vücutlu, kaslı, iri kemikli kedilerdir. Tüyleri uzun, diplere doğru ipeğimsidir. Kuyrukları tilki kuyruğu gibi uzun ve tüylüdür. Ankara kedisine göre daha kısa tüylü bir türdür. Van kedileri yaza doğru kışlık tüylerini atar ve daha ince ve kısa bir tüy çıkarır. Kışa doğru uzun ve kalın tüylerine tekrar sahip olur. Van kedileri de milli tescillidir. Özellikle Van’da saf ırkların secerelendirilmesi, korumaya alınması ve üretilmesi için çalışmalar yapılmaktadır.